پاسخ های هورمونی به دو برنامه ی تمرین مقاومتی وامانده ساز با شدت های مختلف در مردان اندام پرور

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی پاسخ های هورمونی به دو برنامه ی تمرین مقاومتی وامانده ساز با شدت های مختلف در مردان اندام پرور بود. مواد و روش ها: نمونه ی آماری شامل 13 نفر مرد (سن 53/5±8/23 سال، قد 69/5±53/177 سانتی متر، وزن 91/8±13/76 کیلوگرم، نسبت دور کمر به لگن 33/0±85/0) بود که کمینه سه بار در هفته و برای بیش از سه ماه تمرین های منظم مقاومتی داشتند. آزمودنی ها در یک طرح متقاطع در سه حالت کنترل، ورزش مقاومتی متوسط (با شدت 70% یک تکرار بیشینه) و ورزش مقاومتی سنگین (با شدت 90% یک تکرار بیشینه) در 5 ایستگاه، شرکت نمودند. نمونه های خون قبل از ورزش در حالت ناشتا، بلافاصله بعد و یک ساعت پس از اجرای ورزش جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و تحلیل واریانس چندمتغیره تحلیل گردیدند. یافته ها: پس از اصلاح یافته ها نسبت به تغییرات حجم پلاسما مشخص گردید بین سه گروه کنترل، ورزش مقاومتی با شدت متوسط و ورزش مقاومتی با شدت سنگین در پاسخ هورمون های تستوسترون، کورتیزول، رشد، انسولین، اپی نفرین و نوراپی نفرین بلافاصله و یک ساعت پس از ورزش تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: می توان گفت انجام یک جلسه ورزش مقاومتی وامانده ساز با شدت های متوسط و سنگین، تغییر معنی داری در پاسخ حاد و تاخیری هورمون های آنابولیک و کاتابولیک در مردان اندام پرور ایجاد نمی کند.